Lieve allemaal,

Nu mijn 7e week hier in Zuid-Amerika is begonnen en ik ondertussen ook weer in een ander land ben aangekomen wordt het tijd voor een nieuw verhaal. De vorige keer schreef ik over de leuke activiteiten die nog op het programma stonden en daar zal ik jullie nog wat meer over vertellen;

Het eerste weekend in Cuszo heb ik een excursie gedaan in Cuszo en omgeving. Dit was via de school geregeld. Er waren nog wat andere studenten bij en voor de rest toeristen die we verder ook niet kenden. De gids sprak helaas niet goed Engels, dus ik heb helaas niet alles goed kunnen volgen. Jammer, want het maakt altijd een stuk interessanter als je weet waar je naar kijkt. Gelukkig heb ik later nog het een en ander opgezocht, zodat ik jullie nu ook kan laten weten wat ik heb gezien. De kathedraal op Plaza del Armas bezochten we als eerste, maar vond ik eerlijk gezegd niet zo boeiend. De Coricancha (oorspronkelijk Inti tempel = Tempel van de Zon) was wel interessant. Het was voorheen de belangrijkste tempel binnen het Incarijk, gewijd aan Inti, de god van de zon. De muren en vloeren waren ooit bedekt met goud en de binnenplaats was gevuld met gouden beelden. Vandaag de dag is daar echter (helaas) niks meer van te zien; Al het goud werd tijdens de Spaanse overheersing ingevorderd, zodat de Inca's de borg konden betalen voor hun leider Atahualpa. Op de plek van de tempel werd een kerk gebouwd, die vele aardbevingen heeft moeten doorstaan. Maar door de kolossale blokken, is alles redelijk goed blijven staan.

Die kolossale blokken / muren zagen we ook bij de volgende plaats; Sacsayhuaman (of door toeristen ook wel Sexy Woman genoemd ;-)), in het Quechua betekent het; Doorvoede Valk. Het is een archeologische plek, en ligt op 3500 meter boven zeeniveau. Vanaf deze plek heb je een mooi uitzicht over de stad Cuzco. In Sacsayhuaman kun je nog goed zien hoe de Inca´s hun bouwwwerken nu precies bestand maakten tegen aardbevingen, namelijk door de stenen perfect op elkaar aan te laten sluiten en door de zijkanten van ondergelegen stenen nooit precies in het midden van daarboven gelegen stenen te laten uitkomen. Tussen de 20.000 en 30.000 mankrachten hebben er waarschijnlijk meer dan 60 jaar aan gewerkt, maar dan heb je ook wat

Later zijn we ook nog naar de ruines van Q´engo en Tambomachay geweest. Al deze plaatsen en nog wat musea in Cuszo centrum kun je bezoeken met het Boleto Turistico del Cuszo. Dit ticket is echter maar 10 dagen geldig, dus de daarop volgende week heb ik een cultureel weekje gehad met bezoek aan musea. De één interessanter dan de ander.

Op zondag gingen we onder andere naar de Heilige Vallei in Pisac en de ruines van Ollantaytambo bezocht. Helaas hadden we dezelfde gids als de dag ervoor. Aan het einde van de dag hebben we het plaatstje Chinchero bezocht, specifieker een weverij die gerund wordt door een aantal vrouwen. Hier kregen we een demonstratie van hoe wol wordt gewassen, gekleurd en geweven. Een beetje toeristisch, maar de dames waren erg gastvrij (ook wel met de reden natuurlijk dat je achteraf wat van hen koopt). En dat heb ik dan ook gedaan; een sjaal van alpacawol, waar ik erg blij mee ben!

Het weekend erop ben ik ook weer op excursie geweest, deze keer met Leonie en Valentina, naar Moray. Erg interessant! Met een gids die ik goed kon verstaan.In Moray zijn oude landbouwterrassen te vinden. Ze zien er bijzonder uit en als je niet zou weten wat het is, zou je denken dat het graancirkels zijn, gemaakt door aliens ;-) het zijn 7 grote cirkels (7 is een heilig getal voor de Inca´s). Een knap bedacht systeem. De terrassen zijn een afspiegeling van de klimaten in Peru, zoals de voorkomen in sierra (de Andes), selva (de Jungle) en de costa (de kust). Op deze manier kunnen allerlei soorten gewassen, groenten, fruit, graansoorten, aardappelen enz verbouwd worden.

Na Moray zijn we naar de Salineras (zoutvlaktes) gereden. Een apart en ook mooi gezicht. Op een redelijk groot oppervlakte zijn verschillende zoutbaden te vinden (opgedeeld in ongelijke stukken). Elk bad behoort tot een familie, die het zout gebruiken om producten mee te maken (scrub, of om mais te zouten, kunstwerken enz.). Na de excursie zijn Leonie, Valentina en ik uit eten geweest in Cuszo en hebben we nog wat rondgelopen in de stad. We zagen nog een processie voorbij komen. Er waren mannen die met het beeld van een heilige + toebehoren rondliepen en vrouwen met kaarsen en wierook erachter. Mensen in de stoet als het publiek waren erg serieus en zelfs emotioneel. Het geeft maar weer eens aan dat het geloof hier een belangrijk onderdeel van het leven vormt. Regelmatig hoor je hier ook vuurwerkknallen. Dan is het de dag van een bepaalde heilige die wordt ge-eerd.

De dag erop zijn we met een paar andere meiden een dagje weg geweest, naar Tipon. We zijn er met een lokale stadsbus naartoe gegaan, wat al een uitje op zich was, met alle mensen die in en uitstappen en alle dingen die ze soms bij hebben. In ieder geval nam ik sinds die tijd ook vaker de bus, want het is toch weer goedkoper dan een taxi, krent die ik ben.

En telkens moest ik weer in mezelf lachen om het systeem van de bussen in Cuszo. Je staat te wachten op de bus. Soms staan de bestemmingen op de bussen zelf, maar meestal springt er iemand uit, vaak een puberjongen of -meisje, die in razendsnel tempo alle bestemmingen opnoemt (vaak vroeg ik dan nog voor de zekerheid; Limapampa Grande? het adres van de school), als dat inderdaad één van de bestemmingen was, dan snel gaan zitten of je vasthouden, voordat de bus weer verder gaat. Je betaalt vervolgens 70 cent aan de jongeman of dame, voordat je uitstapt. Bij de halte roepen ze ook weer heel snel en bijna hysterisch; bago, bago, bago… wat van het werkwoord bagar komt en naar beneden gaan / uitstappen betekent.

Maar verder met Tipon. Het stadje zelf was erg verlaten. Maar daar kwamen we dan ook niet voor. Boven in de bergen waren Inca ruines te vinden (ja, alweer ;-)). Ook landbouwterrassen, maar bij deze was het wel opvallend dat het irrigatiesysteem nog werkt. Dus zag je stromend water door de kleine kanalen lopen. We zijn met een taxi naar boven gegaan. 6 meiden en 1 chauffeur. Een beetje krap, maar daardoor wel komisch. We hebben die middag veel gelopen, van het uitzicht genoten en gezellig gekletst. Een leuke dag en met meer vrijheid dan wanneer je met een tour op stap gaat.

En toen het weekend van 25 en 26 oktober. Dat stond in het teken van Machu Picchu!!! Deze oude verborgen Inca stad stond natuurlijk op mijn to-do lijstje van Peru. Samen met Valentina en het koppel Katy (uit Engeland) en Gregor (uit Frankrijk) heb ik deze bijzondere plaats bezocht. Op zaterdag zijn we met de trein vanaf Ollantaytambo, wat op ongeveer anderhalf uur rijden van Cuszo ligt, naar Aguas Calientes gegaan met de Inca Rail. Een leuke treinrit, met onderweg een lekkere fruitcocktail! Aguas Calientes staat bekend om, zoals de naam het al zegt, de warmwaterbaden. Hier hebben we in de middag dan ook een bezoek aan gebracht. Eerlijk gezegd zag het water er niet al te fris uit, maar soms moet je er niet teveel bij nadenken. En zo zaten wij dus heerlijk ontspannen in die baden, tussen de bergen, terwijl de regen naar beneden kwam. Toen we rimpelvingers kregen en ondertussen ook wel honger hadden gekregen, was het tijd om weer te gaan. Gezellig uiteten geweest, met altijd weer die Jenga, die op de tafel stond (dat vinden de Peruanen wel leuk om te spelen volgens mij). En daarna niet te laat naar bed, want de volgende dag zouden we om 6.30 de bus naar Machu Picchu nemen!

Even wat achtergrondinformatie voor de geinteresseerden

Machu Picchu is dus een stad van de Inca´s die nooit door de Spanjaarden is ontdekt en daardoor ook niet vernietigd werd. De stad is gelegen tussen steile bergen, op een hoogte van ongeveer 2400 meter. De inca´s bereikten de stad via een steil pad. De voettocht duurde meerdere dagen en de stad was moeilijk bereikbaar. Tegenwoordig is het dus ook mogelijk om MaPi (zoals de stad ook wel wordt afgekort) per trein en bus te bereiken, zoals de ´luie´ toerist, zoals ik dus doet. Alhoewel lui, ik zet het tussen aanhalingstekens, omdat we deze dag toch behoorlijk sportief zijn geweest, maar daar later meer over. MaPi ligt ingesloten tussen twee steilen pieken: de Machu Picchu (letterlijk Oude Berg in het Quechua) en de Huayna Picchu (Jonge berg in het Quechua). Deze laatste berg zullen de meeste van jullie kennen van gezicht, omdat je deze altijd op foto´s ziet van Mapi.

Over de functie van de stad bestaat vandaag de dag nog steeds onduidelijkheid. Omdat de stad zo ontoegankelijk was, wordt aangenomen dat de stad geen doorsneefunctie had. Sommige denken dat MaPi een buitenverblijf was voor koningen andere hooggeplaatsten. Er konden rond de 750 personen in de stad verblijven. Volgens anderen zou de stad een fort zijn geweest, ter verdediging van het Inca-rijk. Maar niet iedereen is het met deze verklaring eens, omdat de ligging van de stad het niet aannemelijk maakt dat van daaruit het Inca rijk werd verdedigd. Volgens een andere theorie zou MaPi vooral bedoeld zijn voor het verzamelen van coca-bladeren, omdat het op een punt ligt vanwaaruit veel plantages bereikbaar waren. Maar ook na de Spaanse verovering bleef coca een belangrijke rol spelen in het gebied, zodat door deze theorie niet verklaard wordt dat de stad verlaten werd.

Doordat er nog een onduidelijkheid is over Mapi heeft het denk ik zo´n aantrekkingskracht op mensen. De UNESCO vreest dat het grote aantal bezoekers de satd verder zal beschadigen. Wie weet is het over een aantal jaar dus niet meer mogelijk om de stad te bezoeken of alleen vanaf verte te zien. Blij dat ik dus wel de kans heb gehad om MaPi te bezoeken. Het was trouwens wel anders dan ik had verwacht, maar het voelde op de één of andere manier toch vertrouwd aan (misschien ben ik in mijn vorige leven wel een Inca geweest, haha). Nadat we eerst op eigen gelegenheid wat hebben kunnen rondkijken, was het om 8.00 tijd voor een 2 uur durende tour, waar we veel interessante informatie kregen en alles nog meer ging leven. Wat ik wel leuk vond om te horen; als je een foto van MaPi, met de bergen, in plaats van horizontal, verticaal houdt, dan zie je een gezicht, en profil. En op een bepaalde plaats heb je uitzicht over de de Huayna Pichhu, en daarvoor staat een gesteente, dat precies dezelfde vorm heeft. En zo zijn er nog meer van die kleine dingen, waar je, je over kunt verbazen en je afvraagt is het toeval of niet en een teken van de Inca´s.

Na de tour besloten Valentina en ik de Machu Picchu berg te beklimmen. Nou dat hebben we geweten. We begonnen om 11.00 uur en om 13.00 waren we op de top. Net op tijd, want eigenlijk moet iedereen om 12.30 weer naar beneden. Gelukkig hebben we toch nog even van het uitzicht kunnen genieten en foto´s kunnen maken. Sommige gedeeltes op de weg er naartoe waren zo steil, dat we na een paar tredes alweer op adem moesten komen. We hebben heel wat pauzes gemaakt, maar het is toch goed om naar je lichaam te luisteren. Alleen werkt het niet zo motiverend voor de geest als er aan het begin door andere bezoekers wordt gezegd (op de weg terug); vanaf hier is het nog een uur lopen. En een uur later zeggen weer andere bezoekers; vanaf hier is het nog een uur lopen. Whah, er leek geen eind aan te komen. Maar we hebben doorgezet. En wat waren we trots op onszelf! We did it!

De weg terug was stiekem ook nog een uur, maar ging wel een stuk gemakkelijker. Toen we beneden kwamen was het niet meer zo druk, dus konden we nog goed foto´s maken op het bekende platform, met een helder zonnetje op de achtergrond. Wat fijn! En ook nog stiekem wat springfoto´s. Daarna toch maar met de bus terug naar Aguas Calientes en daarna weer met de trein, waar we Katy en Gregor weer ontmoetten. Een was een geslaagd weekend met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt het beklimmen en behalen van de top van de berg!

De weekenden waren voor excursies, maar de weken stonden natuurlijk in het teken van de Spaanse lessen. De tweede week had ik les van Marco. Met zijn stopwoordje: jajajajaja. Wat betekent; oké, oké, oké. Deze week had ik les met Leonie, Craig (uit Engeland) en Valentina (uit Italië). Veel nieuwe (wederkerende) werkwoorden geleerd, een begin gemaakt met de verleden tijd. En vooral veel oefenen, oefenen met die werkwoorden. Zo kregen we kaartjes te zien met een werkwoord en dan moesten we dat werkwoord vervoegen.

En de week erop had ik les van Beatriz, aardig maar een beetje serieus. Les samen met Valentina en Sarah (ook uit Zwitserland). Veel informatie tijdens de lessen, die ik soms maar met moeite kon verwerken. Ik snapte het wel. Maar de kunst is om het in je hoofd te houden. We hebben oefeningen met liedjes gedaan, waarin die leuke werkwoorden natuurlijk terugkwamen en een oefening met Pixar filmpjes, die we moesten beschrijven, nadat we ze hadden gezien. Ook rollenspellen, tegenstellingen, woorden (en gebruik van) bijvoorbeeld alguna, ninguna, nunca etc. kwamen aan bod.

Naast de lessen en de culturele bezoekjes, in verband met die bezienswaardigheden op het Boleto, heb ik met een aantal meiden ook nog een beauty middagje gedaan. Een massage van top tot teen. Het kostte niet veel en met al dat lopen en al die nieuwe indrukken hier, moet je jezelf toch af en toe verwennnen J en ook chocolade speelde een rol in deze wekenJ In Cuszo zit namelijk het Cacao museo (ook erg cultureel, haha) en bijbehorende café, waar je zelf chocolademelk kunt maken. Je kunt zelf de ingrediënten toevoegen, zoals chilipeper of kruidnagel. Ook zijn we gezwicht voor de chocolade fondue! Pedro, die werkt in het café van het museum, nodigde ons uit voor een rondleiding op de San Pedro markt (toepasselijk met zijn naam). Omdat het onder lestijd was, ging Beatriz ook mee. Leuk om deze markt met locals te bezoeken en uitleg te krijgen en al die verschillende groentes (zoveel verschillende soorten aardappelen) en fruit en allerlei andere interessante dingen, zoals offerpakketten voor de dia del Muerte.

De vierde en laatste week school had ik gelukkig weer les van Luz, waar ik ook de eerste week les van had gehad. Het Spaans was nog steeds moeilijk, maar de lessen gelukkig een stuk gezelliger en grappiger. Leonie was deze (halve) week ziek en moest zelfs naar een kliniek (op aanraden van onze gastmoeder). In eigen land zou je gewoon even goed uitzieken en op bed blijven liggen, maar hier nemen ze liever geen risico. Stel dat er iets gebeurd, dan voelt Martha zich misschien toch verantwoordelijk, als gastmoeder. Gelukkig was het een privékliniek en dus konden we op een avond, nadat we hadden zelf hadden gekookt (quinoa en als bijgerecht guacamole en nachos) met 5 meiden een bezoek brengen aan Leonie, nog tot ´s avonds laat. Gelukkig was Leonie na 1 nachtje kliniek weer thuis. Naast het koken hebben we ook nog wat bezoekjes gebracht aan onze favoriete creperie in Mariscal Gamarra (de wijk waar de meeste studenten wonen), aan Inkateam voor een salsadansje en trof ik alvast voorbereidingen voor de rest van mijn reis.

In één van de reacties op mijn vorige blog was de vraag of Léonie en Nico ook meereizen naar het volgende land: het antwoord is helaas nee. Nico is een wereldreis aan het maken en bleef dus maar even in Cuszo en Leonie blijft juist voor een langere periode in Cuszo. Reizen staat soms ook in het teken van afscheid nemen. En dat was voor mij dus het geval deze laatste week in Cuszo (de weken waren echt voorbij gevlogen, een goed teken opzich). Tegenstrijdige gevoelens, omdat je afscheid neemt van mensen waar je de afgelopen tijd mee bent opgetrokken en in korte tijd een vriendschap mee hebt opbouwd. Ik was me gedurende deze maand in Cuszo aardig thuis gaan voelen. Bijzonder dat je dat in een maand tijd kunt opbouwen. Ik voelde me geen toerist meer. Al werd ik vast door al die straatverkopers in het centrum nog wel zo gezien. Aan de andere kant was ik ook weer nieuwsgierig geworden naar al die andere plaatsen die Zuid- Amerika nog meer te bieden heeft.

Dat ik me thuis was gaan voelen heb ik onder ander ook verteld in mijn speech, op mijn laatste schooldag. En dat in het Spaans, jaja. Ik was wel een beetje nerveus. Maar het ging gelukkig goed. Ik heb mijn certificaat ontvangen en we hebben ook nog leuke foto´s gemaakt met de docenten en andere studenten. Ook heb ik Luz nog een cadeautje gegeven. Dit was eigenlijk bedoeld voor de dochter in het gastgezin. Maar aangezien ik haar nooit heb gezien, besloot ik de Blond Amsterdam mok met Krabbedrop aan Luz te geven, waar ze erg blij mee was.

Ook Martha kreeg wat cadeautjes, met typisch Bergse afbeeldingen (waxinelichthouder met een krab en een vingerhoedje (omdat ze coupeuse is) met het wapen van Bergen op Zoom erop). Benieuwd of ze het gaat gebruiken. Na het afscheid van de docenten en directie (erg fijne school!!), Martha en mijn maatje Leonie en alle andere leuke mensen die ik hier had ontmoet, was het tijd voor een nieuw avontuur. Nog niet gelijk in Bolivia, maar eerst nog naar het Titicacameer. Valentina ging ook nog mee. Wel fijn, want dat was het afscheid van de leuke tijd in Cuszo toch nog niet zo definitief, haha! Over de avonturen daarna (die ik al voor een gedeelte heb beleefd, ja ik heb soms het idee dat ik wat achter de feiten loop, maar goed), natuurlijk weer meer in mijn volgende blog!

En nogmaals dank voor de reacties. Ik kan misschien niet op alles persoonlijk reageren, maar ik lees wel alles! ;-) Ik hoop dat met jullie ook alles goed gaat. Misschien zijn jullie al voorbereidingen aan het treffen voor Sinterklaas, al dan niet met zwart Piet ;-) ?

Besos, Desirée